درگذشت پنجاهمین سالگرد تأسیس

   در سال 1339 شمسی با الگو برداری از مدرسه «آرت دکو» فرانسه و با همت مهندس هوشنگ کاظمی و موافقت وزیر فرهنگ و هنر وقت و تائید وزارت علوم «هنر کده هنرهای تزیین» تأسیس گردید.از بدو تأسیس رشته های نقاشی،هنرهای چاپی و نگارشی یا گرافیک ،پیکره سازی ،طراحی و چاپ پارچه و معماری داخلی در این هنرکده فعال بودند. از سال 1350 نام هنرکده به«دانشکده هنرهای تزیینی» تبدیل شد. سال 1358 تا 1362 دانشکده به دلیل انقلاب فرهنگی تعطیل گردید و پس از بازگشایی  با تلفیق تمامی مراکز آموزش عالی تابعه وزارت فرهنگ و هنر که عبارت بودند از دانشکده هنرهای تزیینی، دانشکده هنرهای دراماتیک،دانشگاه  فارابی و هنرستان عالی موسیقی. این مجموعه با نام "مجتمع دانشگاهی هنر" گرد هم آمدند و ترکیب این مراکز جامع ترین دانشگاه هنری در سر تا سر خاور میانه را موجب شد. پس از چند سال نام مجتمع دانشگاهی هنر به «دانشگاه هنر» تغییر کرد.

   دانشگاه هنر محل رشد و نمو بسیاری از اساتید و هنرمندان تأثیر گذار میهنمان بوده است.در هنگام تأسیسش مسئولین وقت بذر این رویا رادر سر می پروراندند که روزی این دانشگاه بتواند با دانشگاه های معتبر هنری اروپا رقابت کند، رویایی که امروز پس از نیم قرن از تأسیس بسی مضحک و خنده آور به نظر می رسد.
   در 28 آبان ماه نمایشگاهی از دانشجویان نقاشی دانشگاه هنر در تالار های بهار و تابستان خانه هنرمندان ایران افتتاح گردید. این نمایشگاه به همت انجمن علمی نقاشی دانشگاه و به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس دانشگاه هنر بر پا شد، هر چند که چهار روز بیشتر دوام نیاورد و به خاطر آلودگی هوا نا کام ماند! در این نمایشگاه منتخبی از آثار دانشجویان نقاشی سالهای اخیر به نمایش درآمد.
   در یک نگاه کلی تعدد و تنوع آثار از لحاظ مضمون و سبک توجه بیننده را به خود جلب می کرد که چندان خالی از لطف هم نبود، چرا که بر خلاف نمایشگاه های گروهی دیگر که شاید انتظار می رود آثار در زیر یک مجموعه سبکی و موضوعی قرار گیرند در اینجا تعدد دیدگاه و سبک و آراء در آثار دانشجویان از فضایی نسبتآ آزاد در این دانشگاه حکایت دارد؛ این آزادی باز هم جای بسی شکر دارد زیرا دستکم دانشجویان را زیر چتر یک دیدگاه تحمیلی کلی « یکی شبیه همه و همه شبیه یکی» قرار نمی دهد و این نیز مرهون تنوع  و وسعت دید اساتید نقاشی و همچنین هوشیاری دانشجویان است.
   و اما نقصی که در این نمایشگاه به شدت به چشم می خورد ، ضعف شدید در بخش مدیریت اجرایی آن بود. این نمایشگاه کوچکترین تناسبی با مناسبتش نداشت ، چرا که وقتی نمایشگاهی به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس دانشگاهی چون هنر شکل می گیرد انتظارها از نمایشگاه بالا می رود؛ حد اقل انتظار می رفت که این نمایشگاه در وسعت بیشتری ، در مکان مناسبتری و با پوشش خبری قوی تری برگزار می شد نه این چنین در سکوت و منزوی.
   این چنین برخورد هایی با اینگونه مناسبتها و نمایشگاهها حکایت از عدم توجه مسئولین امر و جدی نگرفتن این رویدادها دارد. این برخورد غیرحرفه ای را می توان در ارائه پوستر نمایشگاه که جهت اطلاع رسانی است نیز دید؛ پوستری که در ابعاد اعلامیه در گذشت چاپ شده است در حالیکه ازیک پوستر آن هم برای چنین مناسبتی حداقل انتظاری که می رود پوستری با طراحی خوب در قطع 50x70 است. مراسم افتتاح نمایشگاه نیز در غیاب مسئولین و اساتید دانشگاه برگزار شد که این عدم حضور نیز مهر تأیید دیگری بر عدم توجه و جدی نگرفتن این رویدادها از طرف مسئولین است.
   در حال حاضر نیم قرن از تأسیس این دانشگاه می گذرد و امیدوارم که مسئولین و اساتید با همیاری دانشجویان دست در دست هم دهند تا شاید این دانشگاه باز به روزهای اوج خود بازگردد، تا شاید این دانشگاه دوباره دانشگاه هنر شود.