۲۹ آذر ۱۳۹۴

یادداشت استاد حسینعلی ذابحی بر نمایشگاه اخیرم با عنوان « دیــو ســان »

آنچه که زیبنده شخص هنرمند است، جسارت او در گشودن پنجره ایست که ما سالیان دراز از آن بر حذر بوده ایم و  نخواسته ایم که آن بازی های ذهنی شفافی که همه ی ما را در بر گرفته است، به مخاطب هدیه کرده و از کم و کیف انسان ناشناخته با خبر شویم. آنچه که در ذهن آدمی ته نشین شده است و حاضر نیستیم که بپذیریم این دیو ها در درون ما چه می کنند و چگونه در صدی از زندگی ما را تشکیل می دهند!

آنچه که در نقاشی های نویـد شاه نشـین می بینیم جسارت و توانایی همراه با بیان خالصانه و شفاف این زیبارویان تجسمی است که با طنزی در خور حال خود به ما ارائه می دهد. آنان روزی واقعیت داشته و اکنون در هزار توی ذهنمان لانه کرده اند و اینجاست که این آثار از نظر زیباشناختی حائزاهمیت می شوند.

آنچه را که در مقابل خود شاهدیم هنر تجسمی خالص و شفافی است که می تواند ادامه هنرهای تجسمی دوران گذشته قلمداد شود، منتهی نه از زیبائی- زیبا بلکه از زشتی- زیبا که مهارت رنگی و شناخت فرم لازمه آن است و هر دو، 2 روی یک سکه است و  از بعد زیبایی شناختی برتری با هیچ یک نیست، چیزی که در هنر امروز بسیار حائز اهمیت می باشد.
دیوهایی که امروز با لباس های گوناگون، همراه با وحشت و هیجان خاص خود دنیا را دگرگون می کنند، باشد که در سال ها و قرن های پیش رو خود قسمتی از یک اسطوره شوند !

حسینعلی ذابحی
آذر 1394


هیچ نظری موجود نیست: